Jeżówka
purpurowa (Echinacea purpurea)
pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie dziko najczęściej w suchych
lasach oraz na piaszczystych brzegach wód. Uprawiana jest w wielu krajach.
Jeżówkę znali i wykorzystywali jej właściwości lecznicze Indianie północnoamerykańscy już w XVIII wieku. Używali jej
do leczenia trudno gojących się ran i ukąszeń przez węże oraz stanów
gorączkowych. Na początku XX wieku jeżówka trafiła do Europy. Surowcem leczniczym
jest ziele i korzenie oraz sok. Ziele zawiera flawonoidy, poliacetyleny,
alkailoamidy, alkiloaminy i liczne związki mineralne. W korzeniach wykryto pochodne kwasu kawowego oraz polisacharydy i glikoproteiny. Związki czynne zawarte w jeżówce pobudzają do
działania limfocyty i w ten sposób podnoszą ogólną odporność organizmu, zmniejszają
skłonność do przeziębień, grypy, zapalenia gardła i oskrzeli oraz jamy ustnej
i dziąseł.
1
łyżkę rozdrobnionych korzeni zalewamy szklanką wody i gotujemy na małym ogniu,
pod przykryciem, przez 10-15 minut. Odstawiamy do naciągnięcia na 15 minut.
Pijemy 3 razy dziennie po ½ szklanki odwaru.
Zewnętrznie
tak przygotowany odwar stosujemy w postaci okładów na trudno gojące się rany.
Produktów
z jeżówki nie powinny używać dzieci do 4 roku życia oraz osoby z ciężkim upośledzeniem
wątroby, chore na gruźlicę, białaczkę, AIDS i zakażone wirusem HIV.
Jeżówka również przyspiesza przemianę materii :) Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDziękuję za komentarz. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń