Rokitnik zwyczajny
(Hippophae rhamnoides) występuje w
Europie i Azji przede wszystkim na wybrzeżach morskich. Roślina ta ma
niewielkie wymagania glebowe, odporna jest na suszę i mróz. W Polsce rośnie na wydmach nad Bałtykiem tworząc gęste zarośla. Surowcem leczniczym są owoce,
liście i pestki rokitnika. W miąższu owoców znajduje się olej oraz bogactwo
witamin (z grupy B, witaminy C, E, F, K, P, kwas foliowy, prowitamina A i D), a
także makro i mikroelementy (m.in. żelazo, bor, mangan). Lecznicze zastosowanie
rokitnika ma długie tradycje. W starożytnej Grecji wodne wyciągi stosowano do
leczenia chronicznych chorób żołądka, w schorzeniach wątroby, dróg oddechowych
i w gośćcu. W medycynie indyjskiej i tybetańskiej owoce oraz liście rokitnika
stosowane są w mieszankach leczących choroby przewodu pokarmowego, zapalenie płuc oraz w przypadku krwotoków. W medycynie współczesnej wykorzystuje się olej rokitnikowy,
który goi oparzenia, odleżyny, odmrożenia, leczy stany zapalne narządów rodnych
oraz uszkodzenia i choroby skóry. W profilaktyce i leczeniu infekcji
bakteryjnych oraz wirusowych, stanów zapalnych i osłabieniu odporności stosuje się
przetwory z owoców rokitnika. Dżemy, soki i przeciery są dobrym źródłem
witamin, a zwłaszcza witaminy C, która podczas gotowania nie ulega rozkładowi,
gdyż rokitnik nie posiada askorbinazy – enzymu rozkładającego tę witaminę.
Łyżkę świeżych
owoców zalewamy szklanką wody, doprowadzamy do wrzenia i trzymamy pod
przykryciem na niewielkim ogniu przez 20-30 minut. Pijemy po pół szklanki 2
razy dziennie dosładzając miodem.
Odwar z owoców
leczy choroby żołądka, z liści – gościec i podagrę, a sok z owoców nadciśnienie, choroby wirusowe, bakteryjne oraz wzmacnia organizm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz