Szałwia lekarska (Salvia officinalis) pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Jej
nazwa wywodzi się od łacińskiego salvus - co oznacza zdrowie. Rośnie na
słonecznych zboczach i skałach, na glebach bogatych w wapń. Surowcem leczniczym
są liście, które zbiera się jesienią. Rzymianie szałwię nazywali herba
sacra – święte ziele. Starożytni Grecy
i Rzymianie stosowali ją jako lekarstwo na ukąszenie węża i problemy ze
wzrokiem, natomiast uczeni arabscy twierdzili, że spożywanie szałwii przedłuża życie. W średniowieczu stosowano ją na przeziębienie i gorączkę, a także w
leczeniu chorób wątroby.
Obecnie szałwię wykorzystuje się jako roślinę
poprawiającą smak potraw oraz do leczenia wielu dolegliwości. Duża ilość
garbników i związków żywicowych zawartych w niej poprawia pracę układu
trawiennego, pomagając w leczeniu niestrawności i przeciwdziałając nadmiernej
fermentacji. Ponadto szałwia obniża poziom cukru we krwi. Zawarte w jej liściach
taniny i olejek eteryczny hamują rozmnażanie się bakterii odpowiedzialnych za
rozwój wielu infekcji. Napary z szałwii stosuje się również do leczenia
owrzodzeń jamy ustnej, pleśniawek i aft, krwawiących dziąseł, a także do
łagodzenia bólu gardła i zapalenia migdałków. Ułatwiają również oczyszczanie
oskrzeli z zalegającej w nich wydzieliny. Szałwia lekarska wydatnie zmniejsza potliwość,
więc warto przygotowywać z niej kąpiele przy silnie pocących się stopach i
dłoniach.
Napar
1-2 g suszonych liści zalewamy szklanką wrzącej wody i zostawiamy pod przykryciem na 15 minut. Pijemy 1-3 razy dziennie po szklance naparu.
Należy pamiętać, żeby nie przekroczyć jednorazowej dawki, czyli 15 g liści szałwii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz