Babka lancetowata (Plantago lanceolata) jest rośliną
pospolitą. Rośnie na łąkach, pastwiskach, przy drogach i w ogrodach. Właściwości
lecznicze babki lancetowatej docenili już Chińczycy 5 tysięcy lat temu.
Stosowali ją na kaszel, przy krwawieniach wewnętrznych i w chorobach nerek. W
Europie pisemne przekazy o zastosowaniu babki lancetowatej zawdzięczamy
lekarzom antyku, którzy szczegółowo opisali ją i zalecali stosowanie jej przy
24 chorobach. W średniowieczu wykorzystywano właściwości
babki lancetowatej przy złamaniach kości,
spuchniętych gruczołach i dnie moczanowej. W medycynie ludowej obecnie stosuje
się liście babki na rany, wrzody, gorączkę i suchy kaszel oraz na biegunkę i
anemię. Sok z liści pomaga w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a napar
lub syrop - w leczeniu nieżytu górnych dróg oddechowych i astmy.
Zgniecione, świeże liście stosujemy na rany, zapalenie błony śluzowej jamy
ustnej i spojówek, użądlenia owadów, oparzenia oraz czyraki.
Syrop
50 dag młodych
liści babki myjemy, kroimy i wkładamy do garnka. Wlewamy 2 szklanki zimnej,
przegotowanej wody i odstawiamy na 15 minut. Później liście miksujemy lub
mielimy przez maszynkę, przecedzamy przez gazę. Do płynu dodajemy 50 dag cukru
i gotujemy na małym ogniu przez 15 minut. Gorący syrop wlewamy do słoiczków.
Zażywamy po łyżce 2-3 razy dziennie na suchy kaszel i przy zapaleniu oskrzeli.
Tonik
Łyżkę suszonych
liści babki lancetowatej zalewamy szklanką wrzącej wody i pozostawiamy pod
przykryciem na pół godziny. Później cedzimy przez sitko i do płynu dodajemy szklankę
20% alkoholu. Tonik jest doskonałym środkiem do przemywania tłustej cery.
Liście babki
lancetowatej możemy gotować i przyrządzać podobnie jak świeżą młodą kapustę.
Razem z pokrzywą i liśćmi mniszka lekarskiego nadaje się do oczyszczających i
wzmacniających kuracji wiosennych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz