Morwa biała i czarna... roślina zapomniana

Morwa (Morus) jest niewielkim drzewkiem liściastym, a spośród kilkunastu gatunków najbardziej znane są dwa: morwa biała i czarna. Rośnie ona na terenie Azji, Afryki i Ameryki Północnej. Można ją również spotkać w niektórych regionach Polski. Początkowo drzewa morwy wykorzystywano do hodowli jedwabników, lecz z biegiem czasu odkryto, że morwa posiada również właściwości lecznicze - zarówno odmiana biała, jak i czarna. Morwa zawiera fruktozę, glukozę oraz sacharozę, a także węglowodany, garbniki, kwasy organiczne, flawonoidy, kumarynę oraz sole mineralne. Zawiera spore ilości żelaza (w morwie czarnej jest go więcej), potasu, wapnia, magnezu, fosforu, sodu oraz gamę witamin: C, B, B1, B2, B3, B6 oraz PP. 

Morwa wykazuje silne działanie antyoksydacyjne i usuwa z organizmu wolne rodniki dzięki zawartości flawonoidów. Owoce wykorzystuje się jako składnik leków przeciwgorączkowych oraz powstrzymujących biegunkę. Morwa zawiera także pektyny, które pomocne są w walce z otyłością, gdyż wywołują uczucie sytości oraz dbają o prawidłowe funkcjonowanie jelit. Morwa znajduje również zastosowanie w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

Natomiast soki i syropy z morwy zalecane są osobom z dolegliwościami serca, takimi jak częstoskurcz, tachykardia oraz arytmia. Wywar z owoców stosuje się jako płukankę w chorobach jamy ustnej, a wywar z liści - jako lek przeciwgorączkowy oraz łagodzący suchy kaszel.

Substancje zawarte w liściach hamują aktywność enzymów, które odpowiadają za rozkład cukrów prostych. Pozwala to utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi, a więc morwa jest zalecana dla osób cierpiących na cukrzycę. Ekstrakt z liści chroni wątrobę oraz działa przeciwzapalnie. Natomiast z kory drzewa zielarze sporządzają maści stosowane na otarcia i rany.