Malwa sudańska... czerwone źródło zdrowia

Malwa sudańska (Hibiscus sabdariffa) zwana hibiskusem lub ketmią szczawiową pochodzi z obszarów o ciepłym klimacie. Hibiskus bogaty jest w antocyjany, polifenole, flawonoidy, kwasy organiczne, witaminę C oraz sole mineralne. Kwiat hibiskusa wzmacnia system odpornościowy, reguluje ciśnienie krwi, neutralizuje wolne rodniki, które powodują choroby serca, poprawia pracę wątroby, działa oczyszczająco i wzmacniająco na cały organizm oraz pozwala utrzymać prawidłową ilość cholesterolu.

W afrykańskiej medycynie ludowej kwiatom hibiskusa przypisuje się działanie antybakteryjne i moczopędne. W Egipcie przyrządza się napój na gorące dni zwany karkade, który doskonale gasi pragnienie i działa pobudzająco.

Karkade

8 łyżeczek suszonych kwiatów hibiskusa zalewamy litrem gorącej wody i zaparzamy pod przykryciem 5-8 minut. Następnie schładzamy, dodajemy cukier lub miód oraz kostki lodu.

Morszczyn pęcherzykowaty... skarb z dna mórz

Morszczyn pęcherzykowaty (Fucus vesiculosus) to glon z grupy brunatnic występujący w Oceanie Spokojnym i Atlantyckim. Można go również spotkać w Morzu Bałtyckim i Morzu Białym. Osuszone plechy morszczynu mają zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń, zwłaszcza w niedoczynności tarczycy wywołanej brakiem jodu. Jest także źródłem witamin A, B1, B2 i C oraz makro- i mikroelementów: m. in.: miedzi, magnezu, manganu, cynku i wapnia. Morszczyn pęcherzykowaty reguluje pracę tarczycy, ma wpływ na przyśpieszenie przemiany materii, reguluje apetyt, powoduje również wydalanie nadmiaru wody, przyśpiesza usuwanie toksyn z organizmu i pomaga zwalczać zaparcia, przez co jest szczególnie przydatny do leczenia otyłości. Zawarte w morszczynie polisacharydy mogą stymulować pracę układu odpornościowego i zwalczać infekcje. 

Kolejnym zastosowaniem morszczynu jest jego działanie przy bólach reumatycznych i artretycznych stawów, posiada właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, przyśpiesza również gojenie się ran. Stosowany bywa nawet w leczeniu raka okrężnicy i odbytnicy. 

1-2 łyżeczki świeżej lub suszonej plechy morszczynu zaparzamy szklanką wrzącej wody. Możemy spożyć ją jak zupę lub po posiekaniu dodawać jako przyprawę do zup i sosów.

Kolendra siewna... znana od tysiącleci

Kolendra siewna (Coriandum sativum) pochodzi z Bliskiego Wschodu i rejonów Morza Śródziemnego. Znana była już w starożytnej Grecji i Rzymie. Stosowali ją Hipokrates i Pliniusz między innymi do leczenia bezsenności. Jej nasiona znaleziono w Egipcie w grobowcu faraona Tutenchamona. Od tysiącleci znana była również w Azji. Surowcem leczniczym są liście, nasiona i korzenie. Kolendra bogata jest w antyoksydanty, sole mineralne (żelazo, wapń, sód, potas) oraz witaminy A, B1, B2, C i PP. Posiada właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe, stymuluje wydzielanie soków żołądkowych i enzymów, zwiększa wydzielanie moczu oraz pomaga redukować gorączkę. Znana jest także z właściwości przeciwreumatycznych i przeciwartretycznych. Pomocna jest również w leczeniu anemii, gdyż zawiera dużo żelaza. Ze względu na bogactwo antyoksydantów pomaga zapobiegać nowotworom, starzeniu się organizmu i wzmacnia system immunologiczny. 

Kolendra zawiera naturalne antyhistaminy i bioflawonoidy, które pomagają leczyć alergię. Zawarte w niej olejki eteryczne nadają jej właściwości przeciwbakteryjne i antyseptyczne, które wykorzystuje się w leczeniu grzybic skóry, egzemy czy pleśniawek w jamie ustnej. Kolendra jest jedną z najstarszych przypraw. Młode liście tego ziółka można dodawać do zup, sałatek oraz potraw z ryb. Kolendra siewna jest podstawowym składnikiem salsy. Należy pamiętać, aby świeże liście kolendry zawsze dodawać pod koniec gotowania, ponieważ wysoka temperatura obniża jej walory smakowe. Nasiona kolendry dodaje się do kiszonek, zup, sosów, potraw mięsnych oraz do deserów owocowych i grzanego wina.